C-telopeptyd CAS;162929-64-8 L-Arginina L-α-glutamylo-L-lizylo-L-alanylo-L-histydylo-L-α-aspartyloglicyloglicylo-

Peptyd C-końcowy (CTX), znany również jako sieciowanie kolagenu na końcu karboksylowym, jest C-końcowym peptydem kolagenów włóknistych, takich jak typ I i ​​typ II.Jest stosowany jako biomarker w surowicy do pomiaru obrotu kostnego.Można go wykorzystać, aby pomóc klinicystom w określeniu odpowiedzi pacjenta na leczenie niechirurgiczne, a także w ocenie ryzyka powikłań podczas gojenia po interwencji chirurgicznej.[1] Test markerów CTX, zwany Serum CrossLaps, jest bardziej swoisty dla resorpcji kości niż jakikolwiek inny obecnie dostępny test

Na początku XXI wieku zauważono związek między stosowaniem bisfosfonianów a fizjologicznym uszkodzeniem kości.Intensywne hamowanie funkcji osteoklastów przez terapię bisfosfonianami może skutkować zahamowaniem prawidłowego obrotu kostnego, co może skutkować zaburzeniami gojenia się ran po urazach (takich jak operacje stomatologiczne), a nawet spontanicznym narażeniem na nie gojące się kości.Ponieważ bisfosfoniany odkładają się głównie w kościach o dużej rotacji, stężenie bisfosfonianów w szczęce może selektywnie wzrosnąć.

Wraz z pojawieniem się implantów dentystycznych coraz większa liczba pacjentów stomatologicznych poddawana jest zabiegom polegającym na gojeniu kości w jamie ustnej, takim jak implanty chirurgiczne i przeszczepy kości.Aby ocenić ryzyko martwicy kości u pacjentów przyjmujących bisfosfoniany, Rosen wprowadził biomarker CTX w 2000 roku