CAS：152685-85-3 เฮมอร์ฟิน-7 TYR-PRO-TRP-THR-GLN-ARG-เพ เฮมอร์ฟิน-7

LVV-hemorphin-7 (LVV-h7) เป็นเปปไทด์ที่ออกฤทธิ์ทางชีวภาพซึ่งเกิดจากการย่อยสลายของสายโซ่ β-globin ของเฮโมโกลบินLVV-h7 เป็นตัวเอกเฉพาะสำหรับตัวรับ angiotensin IVตัวรับนี้อยู่ในคลาส aminopeptidase ที่ควบคุมอินซูลิน (IRAP) และมีฤทธิ์ออกซิโตซินที่นี่เรามุ่งเป้าที่จะประเมิน: i) ว่า LVV-h7 เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของเนื้อเยื่อเข้มข้นและการตอบสนองต่อความเครียดของหัวใจและหลอดเลือดหรือไม่ และ ii) กลไกพื้นฐานของผลกระทบของ LVV-h7 เกี่ยวข้องกับการกระตุ้นการทำงานของตัวรับออกซิโตซิน (OT) ซึ่งอาจเป็น ผลของกิจกรรมโปรตีโอไลติก IRAP ที่ลดลงระหว่างการทำงานล่วงเวลาหนูวิสตาร์เพศผู้ที่โตเต็มวัย (270 -- 370 กรัม) ได้รับ (ip) LVV-h7 (153 nmol/kg) หรือพาหะ (0.1 มล.)มีการใช้โปรโตคอลที่แตกต่างกัน: i) การทดสอบ Open Field (OP) สำหรับกิจกรรมกีฬา/การสำรวจ;ii) เขาวงกต Elevated Cross (EPM) สำหรับพฤติกรรมคล้ายความวิตกกังวล;iii) การทดสอบการว่ายน้ำแบบบังคับ (FST) สำหรับพฤติกรรมคล้ายภาวะซึมเศร้า และ iv) การฉีดอากาศเพื่อตอบสนองต่อความเครียดเฉียบพลันของหัวใจและหลอดเลือดใช้ Diazepam (2 มก./กก.) และอิมิพรามีน (15 มก./กก.) เป็นตัวควบคุมเชิงบวกสำหรับ EPM และ FST ตามลำดับใช้อะโทซิบัน (1 และ 0.1 มก./กก.) คู่อริของตัวรับ OT (OTr) เพื่อตรวจสอบการมีส่วนร่วมของวิถีออกซิโตซินเราพบว่า LVV-h7: i) เพิ่มจำนวนรายการและเวลาที่ใช้ในเขาวงกตโดยอ้าแขนออก ซึ่งบ่งบอกถึงการต่อต้านความวิตกกังวลii) กระตุ้นผลยากล่อมประสาทในการทดสอบ FS;iii) การสำรวจและการเคลื่อนไหวที่เพิ่มขึ้นiv) ไม่เปลี่ยนแปลงการตอบสนองของหัวใจและหลอดเลือดและระบบประสาทต่อมไร้ท่อต่อความเครียดเฉียบพลันนอกจากนี้ การออกกำลังกายที่เพิ่มขึ้นและผลของยากล่อมประสาทที่เกิดจาก LVV-h7 ได้รับการฟื้นฟูโดยคู่อริ Otrเราสรุปได้ว่า LVV-h7 ปรับพฤติกรรมที่แสดงบางส่วนโดยตัวรับออกซิโตซิน